Zere plekken bij What about the dream?

Vandaag was ik bij What about the dream? in Paradiso, een discussiemiddag naar aanleiding van de vijftigste verjaardag van de beroemde ´I have a dream´ toespraak van dr. Martin Luther King jr. De sprekers waren dr. Chris Quispel, verbonden aan de Universiteit van Leiden, Janice Williams, een Amerikaanse zangeres wiens familie in de jaren ´50 naar Nederland vluchtte voor de strenge segregatie in het zuiden van de Verenigde Staten, Charles Groenhuijsen (geen toelichting nodig) en de heer Harcourt Klinefelter, jarenlang persvoorlichter van Martin Luther King en tegenwoordig woonachtig in Nederland. De aanwezigheid van de laatste sprak me zeer aan, maar kennelijk deelden niet veel mensen die mening: er waren slechts zo´n 25 mensen op het gebeuren afgekomen.

(foto: Martin Luther King en Harcourt Klinefelter)

De verhalen van de aanwezigen werden opgesierd met foto´s en filmbeelden. Uiteraard van Kings beroemde toespraak op de trappen van het Lincoln Memorial en zijn ´Mountain Speech´ die hij hield op de vooravond van zijn dood. Het mooiste sfeerbeeld kwam uit de documentaire The Bus van regisseur Haskell Wexler, waarin de busreis van een groep deelnemers uit San Francisco aan de Mars op Washington wordt vastgelegd. Heftig waren de beelden van gemartelde en uiteindelijk opgehangen Afro-Amerikanen, waarbij de ´dat-was-leuk-en-nu-op-naar-het-café´ blik van de blanke toeschouwers nog het meest treft.

 

Echt interessant wordt het, wanneer een fragment van de zwarte stand-up komediant Chris Rock wordt getoond. Rock maakt in de betreffende sketch onderscheid tussen de Afro-Amerikanen die het redelijk tot goed doen in de Amerikaanse maatschappij en degenen die dat niet doen en volgens Rock alle vooroordelen bevestigen die men zoal over hen heeft. Voor deze laatste groep gebruikt hij stelselmatig het zo gehate ´n-word´. Zangeres Janice, de enige Afro-Amerikaanse in het gezelschap, heeft moeite met het woord, maar begrijpt waar Rock op doelt. Charles Groenhuijsen vindt dat een dergelijke sketch niet kan, maar legt aan de hand van harde cijfers de vinger op de zere plek: onderzoek wijst uit dat zwarte Amerikanen zelf vinden dat zwarte Amerikanen racistischer zijn dan blanken (kijk de sketch, Rock legt het perfect uit). Discriminatie wordt al snel (en vaak ook terecht) uitgelegd in termen van blank versus zwart. Een blanke sollicitant krijgt nog altijd sneller een baan dan een sollicitant uit een minderheidsgroep. Gevangenisstraffen voor zwarten liggen nog altijd hoger dan die van blanken. Maar een groter probleem met het uitkomen van de droom van Martin Luther King, lijkt tegenwoordig een ´intern´ probleem te zijn. De burgerrechten zijn er, zo zegt Groenhuijsen, nu moet een deel van de zwarte bevolking in de VS (dat deel waarvoor Rock het ´n-word´ gebruikte) gaan beseffen dat er bij die ´civil rights´ ook ´civil duties´ horen.

 

Project Northwoods

Een gebeurtenis die we eigenlijk niet kunnen bevatten, is een gemakkelijk doelwit van samenzweringstheorieën. De ene keer is daar daadwerkelijk aanleiding voor, de andere keer minder of geen. 9/11, door sommigen beschouwd als een door de Amerikaanse overheid zelf georganiseerde aanslag, schaarde ik altijd onder de laatste optie. Project Northwoods, een initiatief van de Joint Chiefs of Staff * in 1962, zaait toch enige twijfel…

Project Northwoods, dat op voorspraak van de voorzitter van de Joint Chiefs of Staff Lyman Lemnitzer werd voorgelegd aan president Kennedy (die het onmiddellijk afwees), kreeg pas eind jaren negentig enige bekendheid, toen de documenten die het project beschreven werden vrijgegeven.

 

 

Sinds 2001 zijn de papieren ook online te bekijken: www.gwu.edu/~nsarchiv/news/.../northwoods.pdf‎

De kern van het project bestond uit het simuleren van terroristische aanslagen binnen de eigen landsgrenzen om zo genoeg publieke steun te vergaren voor een oorlog tegen Cuba. De verschillende ideeën waren vliegtuigkapingen of het laten exploderen van een schip, waarna valse lijsten met de namen van de slachtoffers zouden worden verspreid. Een extremer plan was het plegen van bomaanslagen in Florida en Miami, waarbij burgerslachtoffers zouden worden opgevat als ´casualties of war´. In een tijd waarin het Rode Gevaar voor veel Amerikanen een reëel doembeeld was, zou er niemand aan twijfelen dat Castro achter deze terreurdaden zat.

President Kennedy had wijze lessen getrokken uit de mislukte invasie van de Cubaanse Varkensbaai zo´n jaar eerder en besloot niet wederom zijn vertrouwen te schenken aan het militaire apparaat. Kennedy ontsloeg Lemnitzer als voorzitter van de Joint Chiefs of Staff en het plan kwam nooit van de grond. Dat de president naar aanleiding van zijn houding ten opzichte van Cuba op steeds slechtere voet kwam te staan met hooggeplaatste militairen, de FBI en de CIA (ze waren ook al niet gelukkig met zijn ´softe´ aanpak van de Cubacrisis in 1962), is volgens sommigen de reden voor de moord op Kennedy in november 1963. De gebeurtenis die de aanleiding vormde voor misschien wel het grootste aantal samenzweringstheorieën ooit.

* De Joint Chiefs of Staff is een militair adviesorgaan van de Amerikaanse overheid. Tot de Joint Chiefs of Staff behoren de hoogste militaire leiders onder het ministerie van Defensie, zoals de hoogste officier van het leger, de luchtmacht, de marine, het marinierskorps en het National Guard Bureau, dat leiding geeft aan de National Guard.

 

Edward Snowden zet de Verenigde Staten vooralsnog vooral voor paal

De Republikeinse senator Lindsey Graham vindt dat de Verenigde Staten de Olympische Spelen in Rusland volgend jaar moeten boycotten indien ze klokkenluider Edward Snowden asiel geven. Hij heeft weinig op met de huidige Russische politiek, maar hulp bieden aan iemand die verraad heeft gepleegd, ‘that´s taking it to a whole new level.´ http://nbcpolitics.nbcnews.com/_news/2013/07/17/19510080-graham-us-should-consider-olympic-boycott-over-possible-snowden-asylum

De senator kent duidelijk zijn eigen grondwet niet, waarin is vastgelegd dat er alleen sprake kan zijn van verraad indien de persoon in kwestie vijandelijke landen heeft geholpen waarmee de Verenigde Staten in oorlog is. Er zijn in de loop der jaren wel wat regeltjes bijgekomen, maar geen daarvan maakt van Snowden een verrader. http://www.nytimes.com/2013/06/12/opinion/surveillance-snowden-doesnt-rise-to-traitor.html?_r=0 Om precies deze reden zijn bijvoorbeeld Julius en Ethel Rosenburg in de jaren vijftig veroordeeld voor spionage en niet voor verraad; er mag dan een Koude Oorlog hebben gewoed, officieel in oorlog waren de Verenigde Staten en Rusland uiteraard niet.

 

Senator Graham benadrukt in het interview hoe zeer de boycot nodig is: ‘If you could go back in time, would you have allowed Adolf Hitler to host the Olympics in Germany?’ Ik ben geen fan van Poetin, maar wat heeft Hitler er opeens mee te maken? De Duitse dictator blijkt overigens een regelmatig terugkerend argument voor Amerikanen. Tijdens de discussie over de mogelijke wettelijke beperking op het wapenbezit, wijt een doorgewinterde wapeneigenaar de opkomst van Hitler aan de ontwapening van Duitsland na de Eerste Wereldoorlog. Dat de discussie in de Verenigde Staten gaat over privébezit en niet over het leger, doet er schijnbaar niet toe. Ondertussen projecteren Duitse demonstranten met een mooi lichtshow de tekst ´The United Stasi of America´ op de Amerikaanse ambassade in Berlijn. De tijden zijn echt veranderd sinds de Koude Oorlog.

Een verrader is Snowden dus niet en een spion al evenmin. Wat heeft hij nu eigenlijk daadwerkelijk gedaan? Echte ´security breaches´ heeft hij niet veroorzaakt en dit is – naar zijn eigen zeggen – ook niet zijn intentie. Bovendien is hij slim genoeg om het echt werk achter te houden. Dit wordt alleen openbaar gemaakt indien er iets met hem gebeurt (lees: de Amerikanen krijgen hem te pakken). Wat hij vooral heeft gedaan, is zowel de vijanden als de bondgenoten van de Verenigde Staten een stok geven om mee te slaan; eindelijk kan de rest van de wereld de VS eens op de vingers tikken zonder een grote bek terug te krijgen of volledig te worden genegeerd. Het is duidelijk dat de Amerikanen zich geen raad weten met deze positie. Het machtigste land van de wereld met zijn enorme inlichtingendienst stond voor paal met zijn mislukte pogingen Snowden te onderscheppen in Hong Kong en op zijn reis van Hong Kong naar Moskou en met de slappe dreigementen aan landen die Snowden zouden helpen. Met de oproep tot een boycot van de Olympische Spelen zet de VS zichzelf alleen nog maar meer voor paal.